මගෙ හීන ලොවේ නුබ

නුබෙ සොදුරු රුවේ සිත්තම් මාගේ දෑසෙ මැවෙනවා...
මැනිකෙ මගේ දුරක උනත් දුවලා එන්න හිතෙනවා...
ඔය මිහිරි වදන් හදවත එතිලා ගීත ගයනවා..
මගෙ හීන ලොවේ නුබ සැමදා පෙම් රැගුම් රගනවා..

නුඹ ගිහින් වැසි බිඳුවක් වෙලා

සීත වැහි බිදු තෙමති පොළවම
මහා නියං කල් සිද දමා
හමන මද නල සිබී මුළු ගත
සියලු දුක් හැම පිස දමා

මලානික වැහි අඳුර ඇවිදින්
අඳුරු බව හැම පතුරනා
පියා ගත් නෙතු දකිනවා නුබ
අඳුර විනිවිද මතු වෙනා
දකින විට අද නුඹේ මුව මගෙ
හදේ සෙනෙහස දල්වනා
දෙනෙත් හැර බැලුවා ඉතින් මම
නුඹ ගිහින් වැසි බිඳුවක් වෙලා...
නිසංසල....

අරුම කිම මේ සොඳුරු වැස්සයි

මුවට හසරැලි නගන වැස්සයි
නෙතට කඳුලැලි උනන වැස්සයි
සිතට පෙම් ගී නැගෙන වැස්සයි
අරුම කිම මේ සොඳුරු වැස්සයි

නියං සහනාධාර

නිදිවරා රෑ පුරා ලයිස්තුව සකසලා
ඉරි ගසා කොටු ගසා හැමගෙ නම් හැඩ කළා
කියූ ලෙසට කරවලා
මගේ ගත වෙහෙසුණා
බැනුම් පොදි ගුලි වෙලා
සැමගෙ කට සැර වුණා

පෙත්සම් ද එක පෙළට රග දිදී හිනැහුනා
තැනින් තැන කටකතා තටු ලැබී ඉගිලුනා
හැම වරද අනෙ ඉතින්
අපේ පිට පැටවුනා
බඩු මල්ල රැගෙන සැම
අපට පිටුපා ගියා..
නිසංසල...

සෙනෙහෙ දෙයි මිතුරියකවී

·

මතක අතරින් ⁣පෙනෙනවා නුබ
හොරෙන් මා දෙස බැලූ හැටි
බලන් හිටියා මැවෙනවා මට
නුබේ මදහස මුව පිරී
කලයක් ගෙවිලා ගිහින් නේ අද
සිත මතක නෑ අතහැරී
පුදුමෙකී නුඹ මගේ ලඟ අද
සෙනෙහෙ දෙයි මිතුරියකවී..

නිසංසල....

සිහින පොදි හැම විසිරිලා ගිහින්

මහ ගොඩක් හීන පොදි බැඳන්
දිවි මගෙහි යන බර කරතියන්
පසක් වූ විට දුක් බව ඉතින්
සිහින පොදි හැම විසිරිලා ගිහින්.....

දුන්නු සෙනෙහස නුඹට

දුන්නු සෙනෙහස නුඹට
මදි නොකියන තරමට
නොවටිනා නිසා නුබ හට
රිදුම් දෙයි හද මගේ අද

තනිව ගෙවෙනා හැම මොහොතක
මතකයන් දවයි මේ ආදර හිත
thadakaran ඇස නැඟී kandula
සිනාසෙන්නෙමි මතක ගෙන හිතට
යන්න ගිය දුර ඈතක නුබ
හැර දමා මේ සෙනෙහස් හිත
ඉන්න සැමදා තුටින්ම නුබ
සිහින පොදි අතරෙම සැඟවුණු
...නිසංසල...

සාරි කටුව නුබෙ ලයෙ

සාරිය ඇඳ හැඩ වෙලා
කොමළ මුවේ මල් හිනා
දිස්නෙ නුඹේ වැඩිවෙලා
සාරි කටුව හැඩවෙලා

අට පෙත්තක මලක් වැනි
සාරි කටුව නුඹට සරී
පැළඳ නිතින ගමන් යති
දුටුවන් මනබඳින නිති

සාරි කටුවෙ දිස්නෙට
ගෙනයි නුබට ලස්සන
එළියයි මුළු ඇඳුමම
සාරි කටුව ගැහුවම

ඇතත් නුඹට ආදරෙ
නුබ නෑ මට ආදරෙ
දුක නෑ මගේ හදවතේ
සාරි කටුව නුබෙ ලයෙ

රුව ගුන සුවද නුබගේ සිහි තබගන්ට.....................

සැනසුම මගේ නුබෙ සෙවනේ තිබෙන විට..
කෙලෙසක සැනසෙම්ද මා මෙහි තනිව හිද..
මගෙ සද බබලන්නෙ පොහො දිනකදි පමන නොව..
හැම දිනකම මට ඔය සද එලිය දෙන..

පියකරු සිනවෙන් මුසපත් කලා නුබ..
හැමදා ‍රැදී ඉන්න නුබ මාගෙ ලගම හිද..
දැඩි රලු ගතිය ඇතුලින් ඇති මොලොක් බව..
දැනෙනවා නුබ උන්නත් බොහෝ දුර..

සුරතෙ වෙලී එක මගකින් දිව යන්ට..
සිත් ඇති නගෙ හෙම සසරේ අත ගන්ට..
අසරන සරන වෙමු අපි හැමකල්  දෙන්නාට
රුව ගුන සුවද නුබගේ සිහි තබගන්ට..

ජතියත් ආගමත් අපෙ ‍රැක ගන්න දැන් වරෙල්ලා...

බතින් සරු දේශයක්..
රජුන් තෙනු දේශයක්..
ලොවක් දිනු දේශයක්..
නමක් ඇති පින්බිමක්...

නිවටයින් රජ වෙලා..
මුනිවතින් ගොලුවෙලා
ලක් මවුන් තනි වෙලා
අනේ අපි අසරන වෙලා..

කඩුව ගෙන සින්හයා
කුඩුවක දැන් කො‍ටුවෙලා
කොදු අපේ ඇද වෙලා
ජාතියම යයි වද වෙලා

එක් මිටට දැන් ඉගිලිලා
එක් හඩින් හැම රොක් වෙලා
ජතියත් ආගමත් අපෙ
‍රැක ගන්න දැන් වරෙල්ලා...